Τετάρτη, Αυγούστου 20, 2008

Γλωσσολογία και πολιτική ΙΙ: Η μακεδονική

Το σύντομο σημείωμα που ακολουθεί δεν εξαντλεί το θέμα της μακεδονικής γλώσσας, ούτε ασχολείται εξονυχιστικά με την γλωσσολογική ουσία του πράγματος. Αυτό που μας ενδιαφέρει να αναδείξουμε είναι το παράλογο του κυρίαρχου ελληνικού λόγου (τόσο στα ΜΜΕ όσο και στην επίσημη ελληνική θέση) σε σχέση με την μακεδονική γλώσσα της (Πρώην Γιουγκοσλαβικής) Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Γλωσσολογία και πολιτική ΙΙ: Η μακεδονική

Τον τελευταίο καιρό, φαίνεται να έρχεται στο προσκήνιο από την πλευρά της Δημοκρατίας της Μακεδονίας το ζήτημα της μακεδονικής γλώσσας, σε συνδυασμό με το ζήτημα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα. Εμείς δεν θα ασχοληθούμε συνολικά με το ζήτημα αυτό (θα επανέλθουμε πιο αναλυτικά), αλλά με την αντίδραση από την ελληνική πλευρά σε σχέση με το θέμα της γλώσσας.

Καταρχήν, είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού τύπου (και των ΜΜΕ γενικότερα) έχει ενσωματώσει τον κυρίαρχο λόγο του ελληνικού κράτους περί «δήθεν μακεδονικής» και «προκλητικής απαίτησης των Σκοπιανών». Αν εξετάσουμε λίγο τα επιχειρήματα που προβάλλονται από όλους τους υποστηρικτές αυτής της θέσης, θα δούμε ότι είναι τελείως ανεδαφικά. Συγκεκριμένα:

α) Σε πρώτο επίπεδο, υπάρχει η γνωστή επωδός ότι δεν μπορούν να αναφέρονται οι γείτονες σε καμία γλώσσα με το όνομα «μακεδονική», γιατί αυτός ο όρος αναφέρεται είτε στην αρχαία μακεδονική (που κατά τη γνώμη τους ταυτίζεται με αρχαία ελληνική διάλεκτο, αλλά βλ. παλιότερο άρθρο μας «Η "Μακεδονική": γλωσσολογία και πολιτική» γι’αυτό το θέμα) είτε σε κάποια μακεδονική διάλεκτο στην Ελλάδα ή, τέλος πάντων, όπως το όνομα «Μακεδονία» είναι ελληνικό έτσι και ο όρος «μακεδονική» πρέπει να αναφέρεται στην Ελλάδα. Όμως, όπως και στην περίπτωση του ονόματος, έτσι και στην περίπτωση της γλώσσας κάτι τέτοιο είναι μάλλον αστείο. Από τη μια, αυτό το όνομα χρησιμοποιούν οι ομιλητές για να προσδιορίσουν τη γλώσσα τους, όνομα που προϋπήρχε και της δημιουργίας του κράτους. Πέρα από αυτό όμως, ένα κράτος που έχει αναγνωριστεί σχεδόν από όλους με το όνομα «Μακεδονία» είναι φυσικό να ονομάζει τη γλώσσα του «μακεδονική», γιατί, όπως είναι προφανές, η γλώσσα μπορεί να αποτελέσει ένα πολύ ισχυρό εργαλείο δημιουργίας ταυτότητας. Θα ήταν πραγματικά αξιοπερίεργο η επίσημη γλώσσα ενός κράτους να έχει όνομα που να μην παραπέμπει στο κράτος αυτό (υπάρχουν φυσικά παραδείγματα, αλλά έχουν να κάνουν με διαφορετικούς τρόπους δημιουργίας των κρατών, όπως λ.χ. στην Αφρική). Άλλωστε, είναι γνωστό ότι μετά την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, τα ανεξάρτητα πια κράτη (π.χ. η Κροατία ή η Σερβία) έχουν επιδοθεί σε μία προσπάθεια διαχωρισμού της γλώσσας τους από αυτήν των γειτονικών κρατών. Ένα ακόμα παράδειγμα αποτελεί η πρώην Τσεχοσλοβακία, όπου τώρα έχουμε δύο γλώσσες, την τσέχικη και την σλοβάκικη, μολονότι φαίνεται να υπάρχει αρκετή επικάλυψη και πιθανότητα αλληλοκατανόησης μεταξύ των ομιλητών των δύο γλωσσών. Όμως, και στην Ελλάδα τι έγινε; Ο όρος «ελληνικά» καθιερώνεται μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, για να συνδέσει το νεοσύστατο κράτος με την αρχαιότητα, κάτι που δεν πετύχαινε βέβαια ο κοινός όρος «ρωμαίικα». Συμπερασματικά, η Δημοκρατία της Μακεδονίας δεν κάνει τίποτα αξιοπερίεργο χρησιμοποιώντας το όνομα «μακεδονική» για τη γλώσσα των κατοίκων της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διεθνή βιβλιογραφία έχει καθιερωθεί ο όρος «Macedonian» για την γλώσσα της γειτονικής χώρας, αλλά βέβαια στην Ελλάδα υπάρχει ένα είδος δηλωμένης ή και σιωπηλής λογοκρισίας: αναφέρουμε απλά ότι στην ελληνική έκδοση του βιβλίου «Οι Γλώσσες των Κόσμου» (Εκδ. Σαββάλας), ενός πραγματικά πολύ ωραίου εκλαϊκευτικού βιβλίου για τις διάφορες γλώσσες του κόσμου, υπάρχει αναφορά στην «Σλαβική των Σκοπίων», ενώ φυσικά η πρωτότυπη, αγγλική έκδοση έχει τον όρο «Macedonian». Αναρωτιέται κανείς γιατί η «διόρθωση» αυτή γίνεται σιωπηρά...

β) Όμως, πέρα από το καθαρά τυπολογικό κομμάτι, υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα που τίθεται από ελληνικής πλευράς: η «γλώσσα των Σκοπίων» δεν μπορεί να λέγεται μακεδονική, γιατί βασικά είναι μία βουλγαρική διάλεκτος, και ονομάστηκε μακεδονική τεχνητά για να αποφεύγονται οι συσχετισμοί με την Βουλγαρία και τη βουλγαρική γλώσσα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό αυτό που γράφει ο Μπαμπινιώτης σε πρόσφατο άρθρο στο «Βήμα» (03.08.2008), ότι δηλαδή έχει «εκσερβιστεί» τεχνητά. Φυσικά, στην Ελλάδα γνωρίζουμε από τέτοιες τεχνικές, μια και η ελληνική «εξελληνίζεται» συνεχώς τους τελευταίους 2 αιώνες, σε μία συνεχή προσπάθεια να σβηστούν ανεπιθύμητα σημάδια (από την τουρκική, κυρίως, αλλά και από άλλες γλώσσες, όπως η ιταλική ή η γαλλική)! Από την άλλη, δε διακρίνουμε βέβαια την ίδια ετοιμότητα να ονομαστούν και τα πομάκικα βουλγαρικά, παρόλο που είναι πράγματι μια βουλγαρική διάλεκτος. Όμως ακόμα και αν δεχτούμε το σενάριο της στενής συνάφειας της μακεδονικής την βουλγαρική, αυτό σε καμία περίπτωση δεν μας λέει ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ο όρος «βουλγαρική» για την ονομασία της γλώσσας της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Και η ολλανδική έχει στενή συνάφεια με την γερμανική, αλλά η Ολλανδία δεν έχει επίσημη γλώσσα κάποια «γερμανική», όπως βέβαια ούτε η Δανία και οι υπόλοιπες σκανδιναβικές χώρες. Πολύ απλά, «γλώσσα είναι μία διάλεκτος με στρατό και ναυτικό». Από την στιγμή που μία διάλεκτος έγινε το κύριο όργανο ομιλίας σε μία κρατική οντότητα, ουσιαστικά αποκτάει αμέσως και την προσωνυμία της γλώσσας, της οποίας το όνομα δεν μπορεί να καθοριστεί από την απώτερη καταγωγή της διαλέκτου.

Φυσικά, το όλο θέμα είναι άλλο: πέρα από αυτά τα επιχειρήματα, που δεν στέκουν από καμία πλευρά, το ζήτημα είναι φυσικά οι σλαβόφωνοι στην ελλάδα και το θέμα περί μακεδονικής μειονότητας. Εκεί είναι το πρόβλημα για την ελληνική πλευρά, η οποία έχει καλύψει αυτό το θέμα με ένα πέπλο λογοκρισίας και σιωπής εδώ και χρόνια, γνωρίζοντας ότι δεν την ευνοεί η συζήτηση για τους σλαβόφωνους στην ελληνική επικράτεια, οι οποίοι έχουν δεχτεί διωγμούς και με αφορμή τη γλώσσα τους (οι οποίοι, προσοχή!, μιλούν «ντόπια» ή το πολύ «σλάβικα» γενικώς και αορίστως, σε καμία περίπτωση βουλγαρικά, εκσερβισμένα ή μη). Πάντως, τους ίδιους πληθυσμούς που τώρα προσπαθεί είτε να κρύψει είτε να μειώσει αριθμητικά, στις αρχές του 20ου αιώνα είχε προσπαθήσει να τους προσεταιριστεί και γλωσσικά, θεωρώντας ότι η σλαβική «διάλεκτος» που μιλούσαν έχει περισσότερη συνάφεια με την ελληνική παρά με την βουλγαρική! Και φυσικά, δεν χρειάζεται παρά να δει κανείς επίσημα ελληνικά έγγραφα για να διαπιστώσει ότι στο μεσοπόλεμο μιλούσαμε κανονικά στην Ελλάδα για μακεδονική γλώσσα: είναι χαρακτηριστικό ότι ο Τριανταφυλλίδης αναρωτιέται τι θα γίνει με την διδασκαλία της ελληνικής στους σλαβόφωνους, που δεν πάει καλά, έχουμε φυσικά την έκδοση του «Αμπεσενταρ», του αλφαβητάριου για τους σλαβόφωνους, ενώ, για να θυμηθούμε και κάτι από την λογοτεχνία, ο Μυριβήλης στη «Ζωή εν τάφω», που τόσο πολύ διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία, μιλάει καθαρά για πληθυσμούς που αισθάνονται Μακεδόνες. Άλλωστε, είναι γνωστή η τρομοκρατία που ασκήθηκε σε αυτούς τους πληθυσμούς μετά τον εμφύλιο (βλ. και το πολύ αξιόλογο βιβλίο: «Η απαγορευμένη γλώσσα» του Τάσου Κωστόπουλου).

Στην αντιπαράθεση με τη Δημοκρατία της Μακεδονίας, που και αυτή βέβαια κάθε άλλο παρά στερείται εθνικιστικής ρητορείας, η ελληνική πλευρά απαντάει με τη γνωστή τακτική της αποσιώπησης της αλήθειας, της παραπληροφόρησης, της εθνικιστικής υστερίας. Η μακεδονική είναι φυσικά η γλώσσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, κάτι που δεν αποτελεί ούτε κορύφωση των «προκλήσεων», ούτε επιθετική ενέργεια: είναι απλά ένα ακόμα κομμάτι στη συνεχιζόμενη προσπάθεια της χώρας να αποτελέσει εθνικό κράτος. Όσο για τον εθνικισμό της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, αξίζει ίσως μία επισήμανση: ναι μεν υποδέχτηκαν ως απόγονους του Αλέξανδρου την πακιστανική φυλή των Χούσνα, αλλά ποιος «ανακάλυψε» πρώτος τους απόγονους του Αλέξανδρου στο Αφγανιστάν, τους Καλάς; Πάντως όχι οι Μακεδόνες εθνικιστές.

«ανορθογραφίες»


Share/Save/Bookmark

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=FYROM&a=&id=2380184

Ίσως ενδιαφέρει αφού μπορεί να έπαιξε κι αυτό μια μέρα πριν από την δημοσίευση σας

Ανώνυμος είπε...

Για τον ελληνικό εθνικισμό και το Λόγο του (τον ανεγκέφαλο) υπάρχουν πολλά "ανύπαρκτα" και "ψευδο". Υπάρχουν όμως σε άλλες περιπτώσεις άλλες επιλογές, έως εφευρέσεις. Σημαντική και συστηματική είναι "οι αλβανόφωνοι" του Κοσόβου. Στα αγγλόφωνα μίντια γράφεται ethnic Albanians, που σημαίνει εθνοτικά Αλβανοί. Εδώ, επειδή θέλουν να υποστηρίξουν τη Σερβία στην άρνησή της να αναγνωρίσει πληθυσμούς με αλβανική εθνική ταυτότητα μέσα στα σύνορά της, έχουν εφεύρει τον όρο "αλβανόφωνοι" για να τους μειώσουν σε σχέση με τους Αλβανούς, φαντάζομαι. Ακόμα και στο ραδιοσταθμό "Κόκκινο" πολλές φορές ακούσαμε αυτό το χαρακτηρισμό και τηλεφωνήσαμε για να τον διορθώσουν. Αφού τον διορθώνουν για λίγο, μετά τον επαναλαμβάνουν, για να μην αποστούν από τη σκέψη του "εθνικού κορμού".

Είναι όμως παρήγορο ότι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ στην επιστολή του προς την Ελλάδα και τη FYROM είπε ότι (ελεύθερα από μνήμης αποδίδω) ακόμα κι αν υπάρχουν άλλα προβλήματα που συνδέονται με το όνομα, τώρα στις συνομιλίες πρέπει να εστιαστούμε σ' αυτό. Γιατί η ελληνική εξωτερική πολιτική, όπως είδαμε τελευταία (και όχι μόνο) μιλάει για πρόκληση Γκρούεφσκι ο οποίος θέτει θέμα μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα και μακεδονικής γλώσσας, ενώ η δική μας αριστερά (του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα) αποσιωπά αυτά τα ζητήματα επικεντρωνόμενη στο πόσο εθνικιστής είναι ο Γκρούεφσκι.

Σίσσυ Βωβού

hominid είπε...

Σε αρκετά σημεία με βρίσκετε σύμφωνο, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να γίνεται σεβαστή η καθιερωμένη στη ΝΕ χρήση των λέξεων Μακεδονία, Μακεδόνας, μακεδονικός. Ανεξάρτητα δηλαδή από τις όποιες εξελίξεις στο θέμα του ονόματος, δεν μπορεί να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι στα ελληνικά οι συγκεκριμένες λέξεις έχουν μια ορισμένη σημασία. Έτσι π.χ. θα πρότεινα (στα πλαίσια της εγχώριας, πάντοτε, χρήσης) τον όρο σλαβομακεδονική γλώσσα, γιατί δεν προκαλεί σύγχυση, είναι γλωσσολογικά ακριβής και πολιτικά μάλλον ουδέτερος.

Sraosha είπε...

Παράλληλες σκέψεις και διευκρινίσεις.

Ανώνυμος είπε...

Η οπτική του άρθρου είναι ξεκάθαρη. Την ίδια όμως στιγμή που επιχειρεί να αναδείξει «το παράλογο του κυρίαρχου ελληνικού λόγου», υιοθετεί το παράλογο του πολιτικού λόγου της FYROM, αποδεχόμενο τους όρους «Δημοκρατία της Μακεδονίας» και «μακεδονική γλώσσα», που αποτελούν ακριβώς και το σημείο τριβής ανάμεσα στην Αθήνα και τα Σκόπια.

Βεβαίως, το ζήτημα δεν είναι αν στον βόρειο γείτονά μας κατοικούν άνθρωποι κι αν αυτοί έχουν δική τους διακριτή γλώσσα. Ασφαλώς και κατοικούν, ασφαλώς κι έχουν τη δική τους διακριτή γλώσσα, μ’ όσες συγγένειες ή διαφοροποιήσεις κι αν έχει η γλώσσα αυτή από τα σερβικά ή τα βουλγαρικά. Και καλώς επιχειρούν οι γείτονές μας τη διάκριση της γλώσσας τους από τις υπόλοιπες, στην προσπάθειά τους να ισχυροποιήσουν την ύπαρξη του κράτους τους. Το ζήτημα είναι πώς θα ονομάζεται τόσο το κράτος αυτό, όσο και οι πολίτες του και η γλώσσα τους.

Από την σκοπιά της FYROM, λογικό κι επόμενο είναι, εφόσον οι γείτονές μας αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες», να ονομάζουν και τη γλώσσα τους «μακεδονική». Από τη σκοπιά της Ελλάδας, είναι εξίσου λογικό κι επόμενο, εφόσον αμφισβητείται η μονοπώληση του όρου «Μακεδόνας» από το γειτονικό κράτος, να αμφισβητείται και η ονομασία της γλώσσας ως «μακεδονικής». Προσοχή: δεν αμφισβητείται η γλώσσα ως προς την ιδιαιτερότητά της, δεν απορρίπτει κανείς την ύπαρξή της? η διαμάχη αφορά την ονομασία της, όχι την υπόστασή της. Επομένως, δικαίως σημειώνετε κι εσείς ότι το ζήτημα είναι πολιτικό, κι εδώ συμφωνούμε απόλυτα.

Ξεκίνησα το σημείωμα αυτό με αναφορά στο «παράλογο» του πολιτικού λόγου της FYROM, και θα εξηγήσω γιατί. Οι γείτονές μας επέλεξαν να ονομάσουν το κράτος τους «Μακεδονία», τον εαυτό τους «Μακεδόνες», τη γλώσσα τους «μακεδονική». Σ’ όλα αυτά προσδίδουν διαστάσεις εθνοτικές: θεωρούν ότι οι «Μακεδόνες» είναι έθνος. Κανείς, επαναλαμβάνω, δεν αμφισβητεί την επιθυμία τους να αισθάνονται έθνος ξεχωριστό. Το θέμα όμως είναι πως δεν έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τον όρο «Μακεδόνας» για να περιγράψουν το έθνος τους. Πρόκειται φυσικά για κατασκευασμένο εθνοτικό όρο, που εξυπηρετεί τον μεγαλοϊδεατισμό και τον αλυτρωτισμό της FYROM.

Εξηγούμαι: ο όρος «Μακεδόνας» δεν είναι δυνατό να χρησιμοποιείται ως όρος που περιγράφει έθνος, για τον απλούστατο λόγο πως «μακεδονικό έθνος» δεν υπάρχει. Ο όρος «Μακεδονία» περιγράφει, τουλάχιστον στη νεότερη ιστορία, πάντοτε μία ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ. Σ’ αυτή τη γεωγραφική επαρχία συγκατοικούσαν διάσπαρτοι Έλληνες, Τούρκοι, Βούλγαροι, Σλάβοι, Αλβανοί. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ασφαλώς και υπήρξαν «Μακεδόνες», αλλά υπήρξαν «Μακεδόνες» με την έννοια του γεωγραφικού διαμερίσματος απ’ το οποίο κατάγονται. Και σήμερα λοιπόν, υπάρχουν οι Έλληνες Μακεδόνες, οι Βούλγαροι Μακεδόνες, οι Σλάβοι Μακεδόνες, οι Αλβανοί Μακεδόνες. Εθνοτικά όμως, οι άνθρωποι αυτοί, είναι Έλληνες, Βούλγαροι, Σλάβοι ή Αλβανοί. Έθνος «μακεδονικό» δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει έθνος «κρητικό» ή «θρακικό» ή «ρουμελιωτικό» ή «κυπριακό» (σημειώνω εδώ, μιας που αναφέρθηκα στην Κύπρο, πως όταν αναφερόμαστε στους κατοίκους της, αναφερόμαστε στην ελληνοκυπριακή και στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Οι γεωγραφικά Κύπριοι, εθνοτικά είναι Έλληνες ή Τούρκοι. «Κυπριακό» έθνος δεν υπάρχει και, φυσικά, ούτε «μακεδονικό»).

Η FYROM επιχείρησε έναν γεωγραφικό όρο να τον μετατρέψει σε εθνοτικό και να τον μονοπωλήσει, κάτι το απαράδεκτο. Αν οι κάτοικοι της FYROM είναι αποκλειστικά και μόνο «Μακεδόνες», χωρίς κανέναν προσδιορισμό, με μια ορολογία που σαφέστατα υπονοεί εθνότητα και προβάλλει διεκδικήσεις σε γειτονικά εδάφη, τότε οι Έλληνες κάτοικοι του γεωγραφικού διαμερίσματος «Μακεδονία» πώς θα ’πρεπε να αυτοπροσδιορίζονται; Έχουν το δικαίωμα να θεωρούν τον εαυτό τους γεωγραφικά «Μακεδόνες» ή όχι; Κι αν όχι, πώς θα διαχωριστούν π.χ. απ’ όσους είναι Κρητικοί, Ρουμελιώτες κ.τ.λ.; Κι αν ναι, τότε είναι εθνοτικά ίδιοι με τους κατοίκους του γειτονικού κράτους; Προφανώς όχι. Έχουν κοινή γεωγραφική καταγωγή, ναι. γεωγραφικά είναι όλοι Μακεδόνες. Εθνοτικά όχι. Γιατί, όπως σημείωσα και νωρίτερα, «μακεδονικό έθνος» δεν υπάρχει.

Η απόπειρα, συνεπώς, της FYROM να δημιουργήσει εθνικό τετελεσμένο είναι άστοχη. Και διευκρινίζω ξανά: δεν αμφισβητείται η ύπαρξη ιδιαίτερης εθνότητας, αλλά η ονομασία της. Ιδιαίτερη εθνότητα υπάρχει, όμως αυτή δεν δικαιούται να χρησιμοποιεί τον γεωγραφικό όρο «Μακεδονία/ Μακεδόνας», επιχειρώντας να περικλείσει και όλους τους υπόλοιπους κατοίκους του γεωγραφικού διαμερίσματος «Μακεδονία» που ανήκουν σε διαφορετικές εθνότητες (Έλληνες, Αλβανούς, Βούλγαρους). Το πώς θα αυτοαποκληθούν οι γείτονές μας είναι θέμα τους, στο βαθμό που δεν αδικούν τους υπόλοιπους γείτονές τους. Επομένως, μπορούν να σκεφτούν κάποιο άλλο όνομα που να τους εκφράζει, δικαίωμά τους και υπόθεσή τους, αρκεί να μη θίγουν τα δικαιώματα των γειτόνων τους.

Αν, συνεπώς, το όνομα «Μακεδονία», χωρίς κανέναν άλλο προσδιορισμό, δεν είναι έντιμο να χρησιμοποιείται από τη γειτονική χώρα, τότε δεν είναι έντιμο να χρησιμοποιείται ούτε και το όνομα «μακεδονική» για να περιγράψει τη γλώσσα των Σλάβων κατοίκων της. Κι έχει κάθε δίκιο η Ελλάδα να διαφωνεί με τις χρήσεις αυτές. Το ότι οι γείτονές μας χρησιμοποιούσαν το όνομα «Μακεδόνες» και πριν από τη δημιουργία του κράτους τους, όπως σημειώνετε, είναι η μισή αλήθεια. Χρησιμοποιούσαν τον όρο «Σλαβομακεδόνες» και «Μακεδονία του Βαρδάρη» (δηλαδή, το κομμάτι του γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας που εκτείνεται γύρω από τον Αξιό ποταμό), σε διάκριση με τη «Μακεδονία του Αιγαίου», δηλαδή το κομμάτι της Μακεδονίας που ανήκει στην ελληνική επικράτεια. Τώρα, το πού πήγαν στο μεταξύ οι προσδιοριστικοί όροι της Μακεδονίας μετά τη δημιουργία του κράτους της FYROM, αυτό θα πρέπει να μας το εξηγήσουν οι γείτονές μας.

Αναφορικά με το επιχείρημα πως η γλώσσα των κατοίκων της FYROM θα πρέπει να ονομάζεται «μακεδονική», αφού και το κράτος έχει αναγνωριστεί ως «Μακεδονία» «σχεδόν απ’ όλους» (κάτι που συνεπιφέρει και τη χρήση διεθνώς του όρου «Macedonian» για τη γλώσσα των κατοίκων του γειτονικού κράτους), θα σημειώσω το εξής: το ότι το γειτονικό κράτος αναγνωρίστηκε σχεδόν απ’ όλους ως «Μακεδονία» δεν είναι απόδειξη πως έχει και δίκιο στη διαμάχη του με την Ελλάδα. Η διπλωματική/ πολιτική αδυναμία της Ελλάδας να εξηγήσει τις θέσεις της στα υπόλοιπα κράτη, σε συνδυασμό με την πολιτική των Η.Π.Α. και της Ε.Ε. στην περιοχή, που αβαντάρησαν την ύπαρξη της FYROM προκειμένου να προωθήσουν δικά τους συμφέροντα στην περιοχή, κι έσυραν από πίσω τους και όλα τα υπόλοιπα κράτη σε αναγνώριση της FYROM με το όνομα «Μακεδονία», δεν αποδεικνύει την ορθότητα της θέσης της FYROM και το άδικο της Ελλάδας. Με την ίδια λογική θα έλεγα ότι όλα τα κράτη σήμερα σπεύδουν να ενταχτούν στο ΝΑΤΟ ή επικυρώνουν τις πολεμικές του επιχειρήσεις σε διάφορα μέρη του πλανήτη. Αυτό σημαίνει και ότι οι ενέργειες του ΝΑΤΟ είναι δίκαιες και νομιμοποιούνται επειδή εγκρίνονται από την συντριπτική πλειοψηφία; Ασφαλώς όχι.

Η προέκτασή σας για τους «σλαβόφωνους» και τη «μακεδονική» μειονότητα είναι ενδιαφέρουσα, αλλά και μερικώς άστοχη. Στην ελληνική Μακεδονία υπάρχουν βεβαίως σλαβόφωνοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει και ότι η εθνική συνείδηση όλων τους είναι σλαβική («σλαβική», βεβαίως, σε καμία περίπτωση «μακεδονική»! Να και η λύση τόσο για την εθνικότητα των κατοίκων της FYROM –όσων δεν είναι Αλβανών, δηλαδή– και για το όνομα της γλώσσας τους. Εκτός κι αν αποδεχτούμε εκ των υστέρων ότι κακώς μιλάμε για «σλαβόφωνους» κι ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να μιλάμε για… «μακεδονόφωνους»! Έλεος!). Κάποιοι από αυτούς έχουν σαφώς σλαβική συνείδηση (την έχουν εκδηλώσει και σε εθνικές εκλογές της χώρας μας, ψηφίζοντας π.χ. το «Ουράνιο τόξο»). Κάποιοι όμως σλαβόφωνοι έχουν ελληνική συνείδηση. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Έλληνας μακεδονομάχος Παύλος Μελάς ήταν και σλαβόφωνος, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η εθνική του συνείδηση δεν ήταν ελληνική.

Θα κλείσω επισημαίνοντας ότι η επίκλησή σας σε λογοτεχνικά έργα δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση την ύπαρξη «μακεδονικής εθνότητας». Ασφαλώς και υπάρχουν οι αναφορές του Μυριβήλη, όπως λέτε. Θα σας προσθέσω σε αυτές ένα ακόμη παράδειγμα από την «Ιστορία ενός αιχμαλώτου» του Στρατή Δούκα, που επίσης διδάσκεται στα σχολεία. Εκεί, ο Έλληνας ήρωας του έργου, μεταμφιεσμένος σε Τούρκο, προσποιείται ότι βρέθηκε στη Μικρά Ασία ύστερα από τις ανταλλαγές των πληθυσμών και ότι είναι ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ καταγόμενος από το Κοσσυφοπέδι. Είναι ολοφάνερο ότι μιλάμε για ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ, όχι για εθνοτικό προσδιορισμό, εφόσον ο Μακεδόνας ήρωάς μας υποτίθεται ότι εθνοτικά είναι Τούρκος! Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και οι Έλληνες δεν αμφισβητούν πως η γεωγραφική περιοχή στα βόρεια σύνορά μας ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα όταν αναφέρονται στο Μοναστήρι, με την πολυπληθή κοινότητα των Ελλήνων, που βρίσκεται φυσικά στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Μακεδονίας και ανήκει σήμερα στο κράτος της FYROM.

Σας κούρασα. Το συμπέρασμα: η «Μακεδονία» είναι γεωγραφικός όρος, όχι εθνοτικός. Κανείς δεν δικαιούται να τον μετατρέψει αυθαίρετα σε εθνοτικό και, κατ’ επέκταση, ούτε και η γλώσσα των κατοίκων της FYROM είναι δίκαιο να ονομάζεται «μακεδονική». Απαιτείται η εύρεση πρόσθετου γεωγραφικού προσδιορισμού που θα επιλύσει το θέμα και θα ομαλοποιήσει τις σχέσεις των δύο χωρών. Η Ελλάδα το έχει κατανοήσει αυτό, κι έχει κάνει τις υποχωρήσεις της: όλα τα κόμματα (πλην του 5% του ΛΑΟΣ) συμφωνούν στην εύρεση κοινά αποδεκτού πρόσθετου γεωγραφικού προσδιορισμού. Μένει για την FYROM να κάνει τα δικά της βήματα. Μόνο που δεν τα έχουμε δει ακόμη.

Ανώνυμος είπε...

Αριστερά και επαναστατική πολιτική- διεθνισμός:


geocities.com/dragats_bodenski

Ανώνυμος είπε...

Τα εθνη αποτελούν δημιουργηματα ς των 2 τελευταίων αιώνων με την ανάπτυξη του καπιταλισμού και της αστικής φιλελεύθερης ιδεολογιας.
Ετσι σταδιακα αναδυθηκαν ολα τα εθνη της εποχης μας απο τα πιο μικρα μεχρι και τα πιο μεγαλα. Απο τις πρωτες εθνικες αστικες επαναστασεις ηταν η ελληνικη του 1821.Γεννημα της αναπτυξης της ελληνικης αστικης ταξης (ελληνοφωνης και μη)και της διαδοσης της αστικης φιλελευθερης εθνικης ιδεολογιας. Γι 'αυτό και χιλιάδες Ευρωπαίοι διανοούμενοι και φιλελεύθεροι επαναστατες καρμποναροι στηρίξαν την επανασταση και πάλεψαν για την επιτυχία της.

Η αντίληψη ότι κάθε γλώσσα αναγκαστικά συνδέεται με μια συγκεκριμενη εθνική συνείδηση θα πρέπει να θεωρείται ως εθνικιστικη. Αποκλειστικά ελληνοφωνοι μουσουλμάνοι της Κρήτης, Εύβοιας (Κάρυστος) και της Μακεδονίας (Valaades) διαχωριστηκαν απο τη συγκροτηση του ελληνικού έθνους και ενσωματώθηκαν στο σύγχρονο τουρκικό έθνος.

Αντίθετα, χιλιάδες Αρβανίτες βλαχόφωνοι, και ένα μεγάλο τμήμα σλαβοφωνων Μακεδόνων ενσωματώθηκαν στο ελληνικό έθνος και έγιναν Έλληνες. Αναμφισβήτητα αυτό δεν ήταν μια διαδικασία χωρίς κενά και αντιφάσεις, αλλά το ελληνικό έθνος, όπως κάθε έθνος είναι το προϊόν μιας πολύπλοκης οικονομικής πολιτικής, ιδεολογικής συγκροτησης. Όλοι αυτοι έγιναν Ελληνες (ακόμα και οι ελληνοφωνοι) μεσα απο μια αιματηρή εθνική επανάσταση που μεταμόρφωσε για παντα ταυτότητες. τους.

Υπό την έννοια αυτή Αρβανίτες, βλαχόφωνοι και πολλοί (αλλά οχι ολοι) σλαβοφωνοι Μακεδονες δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους ως μειονότητες στην Ελλάδα, αλλά γλωσσικές, πολιτιστικές κοινότητες εντός του ελληνικού λαού / Έθνος.

Αυτοί που αρνήθηκαν να ενσωματωθούν στη νεοελληνική έθνος θα πρέπει να γίνονται σεβαστοι και τα δικαιώματά τους να προστατεύονται από το νόμο.

Ειδικά για τους σλαβοφωνους ή δίγλωσσους Μακεδόνες είναι προφανές ότι έχουν χωριστεί σε τρία διαφορετικά εθνικά κινήματα και τρεις διαφορετικες εθνικές ταυτότητες, αντίστοιχα, την ελληνική, βουλγαρική και τη σλαβομακεδονικη. Αυτός ο διαχωρισμός είναι 150 ετών, αναπαραγεται και στη Διασπορα στην Αυστραλια,Αμερικη,Καναδα και πρέπει να γινεται σεβαστος.

Η μονοπώληση του όρου Μακεδονία,ή Μακεδονας από ένα κλάσμα των σλαβοφωνων Μακεδόνων που οργανώνεται γυρω απο το εθνικό κέντρο των Σκοπίων (FYROMacedonia) δημιουργεί αλυτρωτισμους πολιτική σύγχυση που συγκαλύπτουν τα πραγματικά προβλήματα του λαων σε όλα τα Βαλκάνια και είναι μάννα εξ ουρανού για τα συμφέροντα και την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων.


Υπαρχει μια ιστορια και απο την αλλη πλευρα των συνορων απωθημενη.Το γεγονος της υπαρξης πολλων ντοπιων σλαβοφωνων Μακεδονων που πριν ακομα το 1912 ειχαν αποκτησει ή προσανατολιζοντουσαν σε μια ελληνικη εκδοχη Μακεδονικης ταυτοτητας μεσα απο την ταυτοτητα του πατριαρχικου Ρωμιου Μακεδονα σε αντιδιαστολη προς εκεινη του εξαρχικου Βουλγαρομακεδονα.

Οι ανθρωποι αυτοι που στιγματιστηκαν ως Γκρεκομανοι αποστατες απο το βουλγαρομακεδονικο ή αργοτερα το σλαβομακεδονικο εθνικο κινημα ειναι κομματι του ελληνικου λαου και εξισου πραγματικοι Μακεδονες οσο και ολοι οι αλλοι Μακεδονες.


Αυτα
ντομπρα νοκ

Ανώνυμος είπε...

Δεν υπαρχει "Μακεδονικη Γλωσσα",γιατι δεν υπαρχει Μακεδονικο εθνος.Ο ορος Μακεδονια ειναι υπερεθνικος,εφοσον στην περιοχη αυτη ζουν παρα πανω απο ενα εθνος.Παντως αν επρεπε καποιος να παρει το κοπιραιτ για τη λεξη Μακεδονια και τα παραγωγα της,αυτος θα ηταν η Ελλαδα,αφου στα εδαφη της εμπεριεχει ολη σχεδον την περιοχη της αρχαιας Μακεδονικης επικρατειας.Απο αρχαιολογικης και ιστορικης πλευρας το δικιο γερνει αποφασιστικα και παλι προς την μερια της Ελλαδας.Η ΦΥΡΟΜ αποτελει δημιουργημα των Αμερικανων στην περιοχη,με σκοπο την αποσταθεροποιηση των Βαλκανιων,και ανηκει στην κατηγορια προτεκτορατων τυπου Κοσοβο.Τελικα ο ψευτοπροοδευτισμος με τον Αμερικανισμο ειναι τελικα συγκοινωνουντα δοχεια.

Stef είπε...

ο πανιβλακας που εφτιαξε το αρθρο ας ριξει μια ματια στην ετυμολογια της λεξης Μακεδονια.

και οταν ο ιδιος λες οτι τα κρατη αυτα --προσπαθουν-- να φτιαξουν μια ξεχωριστη ταυτοτητα σημαινει οτι παραδεχεσαι οτι ειναι πλαστη και -οχι φυσικη- η ξεχωριστη ταυτοτητα αυτη. τι σοϊ ελευθερος λαος ειναι αυτος που φτιαχνει διαφορες απο το γειτονα του? γιατι να το κανει? μα γιατι ειναι ψευδης η διαφοροποιηση φυσικα.

οι μεγαλες δυναμεις παντα ηθελαν το διαιρε και βασιλευε και υπαρχει λογος.

βλεπε μολδαβια κλπ.

το αρθρο αυτο ειναι κενο επιχειρηματων.

μελετα λιγο http://macedonianfacts.blogspot.com/

Vasilis Simeonidis είπε...

Μέρος της ιστορίας των ανθρωπίνων πράξεων είναι και η γλώσσα. Ποιος γεννήθηκε μιλώντας ή βρίζοντας, νιώθοντας Έλλην ή Παπούα; κατεσκευάζοντας ή γκρεμίζοντας;

Φτιαχτή είναι η ζωή μας, "ψεύτικη".

Ανώνυμος είπε...

αναφορικά με το σχόλιο σας περί του όρου "ρωμαίικα" αντί ελληνικά σας παραθέτω τις λεγόμενες "romance" γλώσσες": Latin Aragonese Asturian Bergamasque Catalan Franco-Provençal French Galician Italian Leonese Milanese Bolognese Mirandese Neapolitan Occitan Piedmontese Portuguese Romanian Romansh Friulian Corsican Sardinian Sicilian Spanish Venetian Walloon
περιέργως η γλώσσα που γράφω δεν κατατάσσεται μεταξύ αυτών αλλα μεταξύ των "greek" γλωσσών :)
όσο για την αναλογία σλαβοσκοπιανής/βουλγάρικης με τις ολλανδική/γερμανική οι γενναίοι ολλανδοι δε διστάζουν να ονομάζουν τη γλώσσα τους "dutch" παρά την επικίνδυνη ομοιότητα με τη γερμανική "deutsch"
ένα τελευταίο σχόλιο: εξηγήστε μου παρακαλώ γιατί η προσπάθεια των σκοπίων για δημιουργία εθνικά καθαρού κράτους στην εποχή μας είναι αξιέπαινη ενώ ταυτόχρονα παρουσιάζεται ως μαύρη σελίδα της ιστορίας του ελληνισμού των δύο τελευταίων αιώνων, μέσα σε ένα πολύ διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο;

Ανώνυμος είπε...

"μαύρη σελίδα" του ελληνισμού εννοώ την αντίστοιχη προσπάθεια του ελληνισμού για τη δημιουργία έθνους-κράτους

Κωνσταντινος Τσιρος είπε...

Το άρθρο του "Ορθογράφου" εξηγεί με απόλυτον τρόπο και με ακριβή τεκμηρίωση (που είναι το ίδιο σωστή) όλο το ζήτημα περί της Μακεδονίας. Δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς, ή να αφαιρέσει, τίποτε. Τα αναφέρει όλα. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Έχω να προσθέσω μόνο (όχι στην τεκμηρίωσή του, αλλά στο ιστορικό - πολιτικό μέρος) τούτο: η εφεύρεση του θέματος της Μακεδονίας ήταν εμπνεύσεως του Στάλιν, πριν ακόμα να τα "χαλάσει" με τον Τίτο. Επειδή η Ρωσία (Σοβιετική Ένωση, τότε) παραμένει να έχει πρόβλημα με την έξοδό της στη Μεσόγειο Θάλασσα, με τους Τούρκους, είχε πάτνοτε λόγο να έχει μίαν εναλλακτική λύση στο πρόβλημα αυτό. Η πρόταση του Στάλιν, που απεδέχθη ο Τίτο, ένεκα και των ιδίων συμφερόντων, ήταν η ονομασία της νοτιώτερης περιοχής της Γουγκοσλαυΐας ως Μακεδονίας, στο νεοϊδρυθέν, τότε, σοσιαλιστικό κράτος. Καθ' ότι δε η περιοχή ήταν όντως τμήμα της Μακεδονίας, η πολιτική αυτή είχε και βάση επομένως. Έτσι, η επαρχία αυτή της Γιουγκ. ονομάσθηκε Μακεδονία. Το θέμα ανακινήθηκε πλέον από τους Δυτικούς και δή αυτούς των ΗΠΑ, για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε και εμπράκτως, τον διχασμό και την αποδυνάμωση των λαών της Βαλκανικής Χερσονήσου, βεβαίως. Εϊναι, άλλη μία φορά τεχνητό ζήτημα και η ανιστόρητη και άδικη, φυσικά, επιδίωξή του έρχεται σε αντίθεση με τα νόμιμα και την αλήθεια. Οι Σλαύοι της περιοχής και οι Αλβανοί χρησιμοποιούνται απλώς ως μαχαίρι από τις ΗΠΑ και τα παράλληλα μικροσυμφέροντα ορισμένων Ευρωπαίων στο πεπόνι της εξουσίας και της οικονομικής αγοράς. Όταν θα έχουν ολοκληρώσει τον σκοπό τους οι προκλητές αυτού του προβλήματος, οι λαοί αυτοί θα τύχουν απλώς, πάλι, της χείριστης υποδούλωσης και απαξιωτικής χρήσης.

Ανώνυμος είπε...

Εκτός από την (ή καλύτερα τις) εθνική μακεδονική μειονότητα υπάρχει ΣΗΜΕΡΑ και μια εθνική μακεδονική πλειονότητα-πλειοψηφία τόσο στην Ελληνική Αληθή Μακεδονία όσο και στις λοιπές Μακεδονίες (ΠΓ Δημοκρατία και Βουλγαρική).

Η εθνική μακεδονική πλειονότητα (πλεον του 50% του πληθυσμού) είναι ΣΗΜΕΡΑ εφόσον αυτό είναι που ενδιαφέρει, ελληνικής συνείδησης και γλώσσας.

Κατά συνέπεια αν μια γλώσσα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως μακεδονική δεν μπορεί να είναι αυτή μιας εθνικής μειονότητας 20-25% σε όλες τις Μακεδονίες αλλά μάλλον εκείνη της απόλυτης πλειοψηφίας.

Μήπως λοιπόν είναι ίσως καλό κάποια στιγμή να ρωτήσουμε τους Μακεδόνες της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και του Βαρδάρη για το τι πιστεύουν σχετικά με τη χρήση των όρων που σχετίζονται με τη γη τους, τη Μακεδονία;

Για να είναι όμως αυτό αμερόληπτο και συμβατό με τα διεθνή πρότυπα δεν πρέπει να αποκλεισθεί κανένας Μακεδόνας λόγω της εθνικότητας, ιθαγένειας, γλώσσας, θρησκείας, φυλής, πεποιθήσεων κλπ.

Επιτέλους ας σεβαστούμε τη διαφορετικότητα στη Μακεδονία και ας μην "μαρκάρουμε" τη μια ή την άλλη γλώσσα ή εθνότητα της σύγχρονης Μακεδονίας ως ΤΗΝ (μοναδική) Μακεδονική.

Akritas είπε...

Αν και το θέμα έχει αναλυθεί εκτενώς τόσο από τον Ανδριώτη αλλά και από τον Ευαγγελίδη θα ήθελα να προσθέσω και εγώ μερικά πράματα ώστε να είμαστε πιο ενημερωμένοι.

-Οι Σλάβοι της Μακεδονίας μιλούσαν διάφορες διαλέκτους (οι Σκοπιανοί μάλιστα λένε ότι είναι 51).

-Οι διάλεκτοι αυτοί διέφεραν γεωγραφικά. Δηλαδή όσοι ήσαν πιο κοντά στην Ελλάδα και στις πόλεις χρησιμοποιούσαν πάρα πολλές παραφρασμένες Ελληνικές λέξεις στα Σλαβικά. Όσοι ήσαν κοντά στην Σερβία το ίδιο ενώ οι Σλάβοι στην Δαρδανία, Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία είχαν έντονο επηρεασμό από την Βουλγαρική διάλεκτο της Θρακο-Μοισίας.

-Στα μέσα του 19ου αιώνα και με την ίδρυση της Βουλγαρίας υπήρξε το γνωστό γλωσσολογικό πρόβλημα στο τι γλώσσα θα υιοθετήσουν στο κράτος τους. Αυτό της Μακεδονο-Δαρδανίας(Δυτική Βουλγαρική διάλεκτος) ή αυτό της Θρακο-Μοισίας(Ανατολική Βουλγαρική διάλεκτος). Το πρόβλημα ήταν ανάλογο με αυτό που είχαμε και εμείς όταν «μαλώναμε» στο αν θα υιοθετήσουμε την καθαρεύουσα ή την δημοτική.

-Τελικά υιοθετήθηκε η Ανατολική που είχε ως αποτέλεσμα την έντονη δυσαρέσκεια των Βουλγαρομακεδόνων.

-Σε ότι αφορά το ABECEDAR , η γλώσσα που χρησημοποιήθηκε δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστεί σε ποια διάλε­κτο βασίστηκε και κυρίως δεν έχει καμμία σχέση με την γλώσσα της FYROM όπως ισχυρίζονται οι Σλαβομακεδονιστές.

-Η γλώσσα που δημιουργήθηκε το 1944 από τους Γιουγκοσλάβους Κομμουνιστές είναι καινούργια και δεν έχει καμία σχέση με αυτές που υπήρχαν τότε. Ναι η βάση ήταν αυτή της διαλέκτου του Περλεπέ-Μοναστηρίου αλλά έγιναν τόσες επεμβάσεις στην γραμματική με σκοπό την από-βουλγαροποίηση της.

-Αυτός που έδωσε την τελική μορφή στην γραμματική της νέας τιτοικής γλώσσας ήταν ο Αμερικανός καθηγητής Horace Lunt. Ο Αμερικανός έδωσε την λύση στο θέμα των διαφωνιών που είχαν προκύψει ανάμεσα στους Σερβίζοντες και Βουλγαρίζοντες φιλολόγους για το ποια θα ήταν η τελική μορφή της γραμματικής.

-Μαζί με τον Lunt συνεργάστηκε ο Blazhe Koneshki, ο οποίος είναι και ο «πατέρας» όλων αυτών των φενακιστικών επιχειρημάτων που διαβάζουμε και αφορούν την γλώσσα της FYROM.

-Μάλιστα στην αρχή της διδασκαλίας της Τιτοικής γλώσσας στο κράτος της FYROM , οι Σλαβομακεδονιστές προπαγανδιστές αναγκαζόντουσαν να αλλάζουν τα αρχικά Βουλγαρικά κείμενα των Ντέλτσεφ, Γκρούεφ κλπ με αποτέλεσμα όμως ο λαός να μην τα....καταλαβαίνει.

-Σήμερα οι Σλαβομακεδονιστές πλέον προσπαθούν να ξεπεράσουν το δόγμα «Σλάβοι και 6ος αιώνας» και προσπαθούν να πουν ότι η γλώσσα τους είναι παλαιοβαλκανική ενώ αρχαίοι διάλεκτοι όπως η Πελασγική , Ομηρική, Θρακική, Αιγυπτιακή κλπ είναι…..» μακεδονικές».

-Συμμάχους σε αυτό το νέο δόγμα , οι Σλαβομακεδονιστές έχουν βρει διάφορα γνωστά πανσλαβικά κέντρα όπως το Leningrad State University «Pushkin» με τον καθηγητή Valery Chudinov , ο Σλοβένος καθηγητής Anthony Ambrozic όπως και ο Charles Bryant-Abraham.

-Τελειώνοντας σημαντικό είναι να αναφέρω ότι η «αρχαιολατρία» είναι χρηματοδοτούμενη από το κράτος της FYROM.

Αυτά τα ολίγα ώστε να θυμόμαστε με ποιους έχουμε να κάνουμε και κυρίως πως η σκοπιανή προπαγάνδα προσπαθεί να φτάσει όσο πιο βαθιά στην Ελληνική(και όχι μόνο) ιστορία αλλά και προϊστορία. Το ότι αποφεύγουν οι Σλαβομακεδονιστές την λέξη Σλαβικό είναι καθαρά θέμα έκφρασης της εμμονής του ψευδο-μακεδονισμού που έχει δηλητηριάσει τους Σλαβομακεδόνες.
Ακόμα και να τους αποκαλείς σκέτο Μακεδόνες σαφώς προωθείς τον Σλαβομακεδονισμό(ιδεολογία ακραίου εθνικισμού)

Βιβλιογραφία
-Horace Lunt, Macedonian grammar, Σκόπια, 1952
-Victor Freidman, The sociolinguistics of literary Macedonian, Int’l. J. Sot. Lang. 52, 1985, pp. 31-57
-Ανδριώτης Ν. Το ομοσπονδιακό κράτος των Σκοπίων και η γλώσσα του, Θεσσαλονίκη 1960.
-Γλωσσική Ετερότητα στην Ελλάδα, ΚΕΜΟ, 2001

Χρήστος Αργυρόπουλος είπε...

Γκορε γκλαβατα.

harish sharma είπε...

We will not deal with this issue as a whole (we will return in more detail), but with the reaction from the Greek side in relation to the issue of language.
gta 5 apk